De krulbolders
Ze werpen plots de last van jaren
Als ballast van zich af
Ze dragen sporen niet te wissen
Van werken en van zorgen
Maar al ze binnentreden in het lokaal met vrienden
Zijn het plots overjaarse pubers in hun gedrag
De bolders hebben plots geen last meer
Van wat pijntjes en wat artrose
Maar hun kleur metamorfose van grijs naar jeugdig roze
Toont onweerlegbaar dat samenzijn en sporten
Het goede leven ruim verlengd in plaats van in te korten
Plots zijn het geen oudjes meer op de bolders baan
maar atleten die er tot de limiet echt voor gaan.
en voor wie er bij hoort is het bewijs gegeven
bolders zijn vrienden en vriendinnen voor het leven.
Auteur:
Hugo Verhaege