De wolken kwamen aangedreven

Van water volgezogen

En ’t zoete water drenkte de gebarsten aarde

Zo voelde ik mij

Alsof een regenbui

Ook mijn  verlangen had voldaan

Alsof een woord niets meer

Mij hopen deed

Dat ooit het zaad ontkiemen zal

Zoals de regenbui

De mooiste bloem ontluiken deed

Wist ik dat vriendschap

Niet ontplooien kan

Zonder de milde klank

Van welgemeende woorden

En vertrouwen in elkaar