We waren zo vrij

kortstondig maar toch.

Fietsend door holle wegen,

over heuvels en dalen,

door glooiende groene landerijen,

door bossen en platgetreden paden.

Voor éénmaal waren we vrije vogels.

Wij tweeën fietsend en lachend

en er kwam geen einde aan

dat dachten we toch.

Voor even maar

waren we samen

of was het maar een droom.