Loop mee door een pad vol bladeren,

zie door de kalende takken

de schrale zon, die ten afscheid kust

op de mossige stam der stervende beuk

die de volgende zomer niet meer haalt.

Loop mee door het pad van ’t verleden

waar alles nog getuigt van de overmoed

van ’t vorige seizoen.

Tussen het gevallen rijpe fruit waar wespen

zich tot in het hart hebben ingevreten.

Loop mee in de tuin van zo nabij,

waar de bomen, de sapstroom gestild

in hun wortels gaan wonen.

Loop mee op het pad vol bladeren,

vlei je neer op een kussen van mos

en rust tot de zon, ooit, je weer wakker kust.