Die laatste winter

Lichtvoetig liepen wij

Met blote voeten door het zoute zand

die laatste winter

van Knokke tot Oostende

en langzaam verdween je

als door mist omgeven

langzaam in de golven van vergeten

even wuifde je nog naar mij

en het scheen alsof je riep

boven het geruis van zee en golven

jouw weg is nog niet ten einde

vanuit de wolken zal ik bij jou zijn

ga en zie niet om

je hebt nog veel om te geven