Ik liep langs een pad vol bladeren

met alle tinten geel, en  bruin

en hoog daarboven

de bomen met een naakte kruin.

Alle kleuren die ze in de zomer

hadden geborgen,

lieten ze nu in ’t sterven los.

Ik liep behoedzaam

over het pad van gestorven bladeren

die als een warme deken

het komend leven beschermen zal.

Als de lente weer zal komen

kleuren de wilde hyacinten

Hht bos in laaiend blauwe tinten.

En meiklokjes helderwit in duizendtal

Op het pad van gevallen bladeren

stap ik stilletjes huiswaarts toe,

want ik ben na ‘t wisselen van de seizoenen

zo na aan rusten toe.

Hugo