Skip to main content

Het gedicht

Hugo Verhaege

Kerstnacht


Kerstnacht

Als stuifmeel neerdwarrelende zachte sneeuw

In microscopisch kleine kristalletjes

samenklittend vlokjes vormend

meedogend de hard bevroren grond bedekken.

Als in de heldere kille vriesnacht

duizenden sterretjes

de winternacht accentueren.

Als warm ingeduffelde mensenparen

dicht bij elkaar de stille weg opgaan,

hun voetsporen in de verse sneeuw

de weg wijzen voor wie na hen komen.

Als kerstliederen zacht de stilte overstijgen

en de sterre blijft stille staan,

daar waar het wonder werd herdacht

waar het kind geboren werd.

Daar ontmoeten wij allen elkaar

in vredige rust en stilte.



Auteur:

Hugo Verhaege