Er zit wat mist in mijn kop,

Zoals buiten nu, een grijze kille winterdag

lusteloos, besluiteloos, gewoon op.

alle kerstverlichting opgeborgen

het licht is efkes gedoofd

God zij geloofd, en straks,

straks zullen we voor de paaseieren zorgen.

Geen nood de kerken lopen leeg,

maar de supermarkten zitten vol.

Klaar voor het feest en de nieuwe morgen

en zo verder en verder

want een kinderhand is gauw gevuld.

Alles komtweer goed zegt men

geduld, geduld, geduld.

En als dit niet meer lukt

dan is’ t ons eigen stomme schuld.

Misschien als we minder zouden willen

en wat meer om elkander geven.

De honger naar geborgenheid, naar elkaar,

al was het maar een beetje die te kunnen stillen.

Dan is er een echt begin, verdwijnt de mist en wordt alles zonneklaar.