Er zat een vogel op een rots

Zo koninklijk zo trots

Met gouden vleugels

Scherpe blik

Een eindje verder daar zat ik

En keek de trotse vogel aan

Is er een bruid zo fier en trots als jij

Of blijf je alleen

Op jouw rots hard als de hardste steen

peinzend ging ik toen heen

en de vogel volgde mij

met zijn blik zo scherp en klaar

en toen wist ik wat ik zag

zoals die vogel blijf ik

op mijn rots gewoon alleen