Langzaam ruim ik mijn verleden op.

Zoiets als vroeger,

de grote schoonmaak in de lente.

Maar het is moeilijk om het weg te stoppen..

De littekens nog te rauw

om nu reeds los te laten.

Je stopt niet zomaar in zakken

wat ooit zoveel te betekenen had.

En toch ruim ik op wat ooit mijn verleden was.

Want je moet toch eenmaal de stap durven zetten

naar wat men de toekomst noemt.

Al zullen littekens nog lang pijngevoelig blijven.

Er is niemand mee gebaat te lang achterom te kijken.

Daarom ruim ik mijn verleden op

en maak plaats voor wie mijn toekomst delen wil.