Misschien is het leven niet meer

dan de pluisjes van een uitgebloeide paardenbloem.

Je blaast dan wat pluisjes weg keer op keer.

Gewoon pluisjes blazen zoals de  kinderen doen.

En fluister daarbij ,bij ieder pluisje dat is weggevlogen

ze houd van mij, hij houd niet van mij.

En dat laatste pluisje heeft nog niemand echt bedrogen.

Want wat je geloven wil geloof me vrij

is telkens ooit weleens uitgekomen.

Al was het maar echt waar, ergens in onze stoutste dromen.

Want het leven is niet meer dan de pluisjes van een uitgebloeide paardenbloem

Dus blaas maar zoals alle grote kinderen doen.

En geloof maar, geloof me vrij,

al  is het maar heel even ,in al het mooie in dit leven.

Want  morgen staan weer nieuwe paardenbloemen in de wei.