Toen, niet zo lang geleden.

Want wat is de tijd,

een vleugje wind en voorbij.

Toen dus, hebben wij in volmaakte harmonie

met de zon in het gelaat

al die paden doorgewandeld, samen.

Ik herinner het mij nog

alsof het gisteren was.

Langs het strand, de zee

En de stuivende duinen.

Onze lach klaterde luid over de golven.

Vandaag liep ik met jou naast mij,

niemand heeft je gezien,

maar ik wist dat jij naast me liep.

Want ik voelde jouw warmte

en ik lachte luidkeels zoals vroeger,

en je lachte mee.

Niemand die je hoorde

ik alleen voelde de trillingen in de wind

van jouw lach.